به گزارش عسلنا، به نقل از خبرگزاری رویداد ایران، کشف هشت گونه جدید زنبور عسل به کشف یک معمای علمی چندین دهه‌ای کمک کرده است. در سال ۱۹۳۴، الوود زیمرمن، حشره‌شناس، سه نوع کمیاب زنبور نارنجی قهوه‌ای کوچک را روی گل‌هایی در مجمع‌الجزایر توآموتو در پلی‌نزی کشف کرد.
به گزارش این خبرگزاری، برگردیم به سال ۱۹۶۵، زمانی که پروفسور چارلز میچنر، متخصص زنبور عسل، پس از مطالعه نمونه نگهداری‌شده در یک موزه، متوجه گونه جدیدی از زنبور شد و آن‌ها را زنبور نقابدار توآموتو یا «Hylaeus tuamotuensis» نامید. این زنبورها سال‌ها برای دانشمندان معما بودند.
اما چگونه به پلی‌نزی فرانسه رسیدند؟ نزدیکترین عموزاده‌های شناخته شده این زنبور در استرالیا، گینه نو و نیوزیلند، در بیش از ۳۰۰۰ کیلومتری غرب توآموتو شناسایی شدند. علاوه بر این راز، گونه کشف شده قدیمی دیگر هرگز دیده نشد و گمان می‌رود منقرض شده است.
پس از ۵۹ سال رمز و راز، تیمی از محققان به رهبری دکتر جیمز دوری معما را حل کردند. محققان دانشگاه فلیندرز دنیای پنهان زنبورهای نقابدار هایلئوس (Hylaeus) را کشف کردند. دانشمندان متوجه شدند که اجداد زنبور نقابدار توآموتو از طریق جزیره‌ای از طریق فیجی و جنوب غربی اقیانوس آرام به پلی‌نزی فرانسه رسیدند.
کشف گونه‌های جدید
این تیم با استفاده از تکنیک‌های نمونه‌گیری نوآورانه، وارد تاج پوشش جنگلی شدند، جایی که زنبورهای آن تن به کشف شدن نداده بودند. بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹، هشت گونه جدید هایلئوس در اقیانوس آرام با استفاده از تور‌های بلندی که به درختان می‌رسید، کشف شد. همان‌طور که در بیانیه مطبوعاتی محققان آمده است، تجزیه و تحلیل بارکد و مورفولوژی دی‌ان‌ای نشان می‌دهد که این گونه‌های تازه کشف شده از بستگان زنبور نقابدار توآموتو هستند.
هر یک از زنبورهای تازه پیداشده دارای ویژگی‌های منحصر به فرد هستند. از میان گونه‌های اخیرا شناسایی شده، شش گونه از مجمع الجزایر فیجی سرچشمه می‌گیرند. دو مورد دیگر در ایالات فدرال میکرونزی و تاهیتی در پلی‌نزی فرانسه در ۴۵۰ کیلومتری جنوب غربی توآموتو کشف شد.
زنبورهای کوچک چگونه مسافت‌های زیاد را طی کردند؟
دانشمندان احتمال می‌دهند که گونه‌های هایلئوس بیشتری بین فیجی و پلی‌نزی فرانسه زندگی می‌کنند و در انتظار کشف هستند. اما این زنبورها چگونه اقیانوس آرام را طی کردند؟ دانشمندان معتقدند از آن‌جایی که بیشتر زنبورهای نقابدار در چوب لانه می‌کنند، بنابراین احتمالا به‌ویژه زمانی که طوفان‌های استوایی انبوهی از مواد گیاهی را در رودخانه‌ها و دریا‌ها می‌شویند، بین جزایر رفت و آمد می‌کنند. همچنین ممکن است که آن‌ها توسط باد‌های شدید پرتاب شده باشند، اما این سفر برای این زنبورهای کوچک بسیار خطرناک بوده است.
این یافته‌ها در مجله «Frontiers in Ecology and Evolution» منتشر شد.
