ژل رویال بهبود زخم معده ناشی از استات را تسریع می کند | قسمت2

بررسی خواص ژل رویال نشان می دهد که این ماده طبیعی اثرات خوبی برای درمان مشکلات گوارشی دارد. یکی از مشکلات گوارشی شایع نیز زخم معده است. اگرچه طب سنتی از ژل رویال برای درمان زخم معده استفاده می کند اما طب نوین در این زمینه هنوز به نتیجه نرسیده است.

در یک مقاله علمی منتشر شده در سال 2020 تحقیقی جامع در این زمینه انجام شده که به مقدمات آن در قسمت قبل اشاره شد. اگر هنوز این مقاله را نخوانده اید، از طریق لینک زیر اقدام کنید.

ژل رویال بهبود زخم معده ناشی از استات را تسریع می کند | قسمت1

در این مطلب به شرح روش آزمایش می پردازیم که می تواند برای محققان جالب توجه باشد. سپس به نتایج آزمایش نیز اشاره می کنیم. در قسمت بعدی نیز به طور کامل بحث پیرامون نتایج را بیان خواهیم کرد.

روند انجام آزمایش

روند انجام این آزمایش که بر روی موش های صحرایی انجام شده، می تواند اصالت این روش را تایید. این روند را در ادامه بخوایند.

حیوانات

96 موش صحرایی آلبینو ویستار از موسسه رازی بدست آمدند و پرورش یافتند. آنها در چرخه طبیعی روز و شب در دمای اتاق نگهداری شدند. انها با یک رژیم غذایی استاندارد آزمایشگاهی( تهیه شده توسط پارس با مسئولیت محدود، کرج، ایران ) تغذیه شدند و به آنها آب به مقدار نیاز داده شد.

سپس تأییدیه از کمیته اخلاقی استفاده و مراقبت از حیوانات ازمایشگاهی دانشگاه علوم پزشکی قزوین، ایران، با شماره معتبر RES.IR بدست آمد. تمام پروتکل های مورد استفاده در این مطالعه رهنمودهای اخلاقی اعلامیه هلسینکی 1975 را تأیید می کنند.

ایجاد زخم های معده          

ما از روش تعریف شده توسط پیلاب و وانگ و همکارانش با تغییرات کوچک استفاده کردیم.

ایجاد زخم معده از طریق این مدل ساده، مطلوب و دقیقا تولید زخم معده عمیق  در مدل های حیوانی بود. به این ترتیب بعد از 24 ساعت ناشتایی، شکم فوقانی موش ها تحت بیهوشی اتر باز شد. سپس 50 میکرولیتر اسیداستیک یخ زده30% به دیواره پیکره معده در ناحیه انحنای کمتر تزریق شده و دیواره معده با استفاده از پنبه اغشته به محلول نمک9/0% شسته شد. سپس ناحیه برش و پوست ناحیه برش بخیه زده شد. روزانه پوست توسط ید ضدعفونی می شد. همچنین تغذیه معمول پس از جراحی ادامه یافت.

رویه اصلی

با گذشت یک روز از القای زخم استیک حیوانات بطور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند (96 حیوان) به شرح زیر:

• گروه کنترل (سالین نرمال)،
• امپرازول ( بعنوان داروی مرجع،20 میلی گرم در کیلوگرم)
• دو گروه ژل رویال(50 و200 میلی گرم در کیلوگرم).

تمام موارد تجویز خوراکی با استفاده از لوله اروگاستریک با حجم 2/0 میلی لیتر از روز اول تا چهاردهم انجام شد. موش ها در طول دوره ازمایشی به غذا و آب دسترسی آزاد داشتند. ژل رویال از کلنی های زنبورهای جنوب قزوین جمع آوری شد. از نرمال سالین بعنوان وسیله نقلیه ژل رویال و امپرازول استفاده شد.

تهیه بخش بافت شناسی و معاینه

در فواصل زمانی 10،7،4 و15 روز پس از القای زخم، حیوانات با استنشاق اتر بیهوش شده و معده با دقت برداشته شد. معده همراه با انحنای بیشتر برش خورده و با نرمال سالین شسته شد و سپس برای انجام مطالعه بافت شناسی به محلول 10% فرمالین منتقل شد. بخش های دیواره معده عمود بر سطح هر زخم بودند.

اسلایدها با روش H&E رنگ امیزی شدند و با بزرگنمایی زیاد رگ های خونی از نظر میکروسکوپی شناسایی شدند ( سه زمینه انتخاب شد. پس از شمارش سلول ها میانگین آن تعیین شد.)

تمام اسلایدها توسط نرم افزار ورود سلولس مشاهده شد. تصاویر مرتبط توسط دوربین اولیمپوس DP25 گرفته شده است. سپس تعداد سلول های PMN  فیبروبلاست و رگ های خونی جدید شمارش شده است. برای ارزیابی اپیتلیزاسیون ما از سیستم امتیازدهی اصلاح شده از ویژگی های بافت شناسی بافت زخم استفاده کردیم که قبلا توسط گال و همکارانش توصیف شده بود.به شکل زیر:

• 0: بدون سازمان دهی اپیتلیال،
• 1:  سازمان دهی اپیتلیال حداقل
• 2:  سازمان دهی اپیتلیال خفیف
• 3: سازمان دهی اپیتلیال متوسط
• 4: سازمان دهی اپیتلیال کامل.

تمام معاینه های هیستوپاتولوژی توسط یک اسیب شناس انجام شد که  نسبت به گروه های درمان بدون اطلاع بود.

تحلیل آماری

مقادیر موجود در جداول به عنوان معنی خطای استاندارد میانگین (SEM) آورده شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از بسته آماری نرم افزار علوم اجتماعی(SPSS )(نسخه 21.0،SPSS INC، شیکاگو، IL ایالات متحده امریکا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

داده ها به عنوان میانگین خطای استاندارد میانگین توصیف شدند. مقایسه های متعدد در هر گروه از موش ها در فواصل زمانی انجام شد. میزان معنی داری اختلافات بین این گروه ها با استفاده از روش تحلیل واریانس(ANOVA) و بدنبال آن آزمون توکی پس از آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح P<0.05 بعنوان آماری معنی دار پذیرفته شد.

نتایج آزمایش برای اثر گذاری ژل رویال بر زخم معده

بهبود زخم ها با تجویز ژل رویال یا امپرازول طی 14 روز تسریع شد. بیشترین اثر بهبودی با ژل رویال با دوز 200 میلی گرم در کیلوگرم نشان داده شد. کاهش عمق زخم معده در موش هایی مشاهده شد که ژل رویال را در مقابل موش های گروه کنترل دریافت کرده اند.

پارامترهای بافت شناسی

نمایش بافت شناسی معده های تحت "زخم معده" در جداول 1و 2 نشان داده شده است. تجویز ژل رویال در هر دو دوز (50.200 میلی گرم در کیلوگرم) یا امپرازول (20 میلی گرم در کیلوگرم) کاهش تعداد لکوسیت های PMN در مقایسه با گروه کنترل نشان داده شد که در روزهای 4 ، 7 و 10 قابل توجه بود. در روز 7 و 10 ، اثر ژل رویال با دوز 200 میلی گرم در کیلوگرم بیشتر از امپرازول بود.

همچنین، تجویز روزانه امپرازول یا ژل رویال ( وابسته به دوز ) به طور قابل توجهی باعث افزایش فیبروبلاست های زخم معده، به ویژه در روز دهم آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. با این حال، در پانزدهمین روز آزمون، اختلاف بین همه گروه ها از نظر آماری معنی دار نبود.

تعداد عروق جدید در گروه امپرازول یا ژل رویال نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی افزایش یافت. در این پارامتر، در روز هفتم، ژل  رویال در دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم از امپرازول موثرتر بود.

بهبود زخم

نمای میکروسکوپی زخم معده در جداول 1 و 2 نشان داده شده است.  تجویز ژل رویال یا امپرازول روند بهبودی زخم را تسریع می کند و در نتیجه، عمق زخم در گروه های تحت درمان، به ویژه در روزهای 4 و 15، کمتر از گروه کنترل است. ( جدول 2 ). پارامترهای بهبودی شامل عمق و مدت زمان بهبودی کامل تفاوت معنی داری در گروه های درمانی و گروه کنترل نشان داد.

نمایش بافت شناسی

یافته های آسیب شناختی بافتی ترمیم زخم معدی در شکل 1 نشان داده شده اند. در روز چهارم کنترل، در مقایسه با موکوس معدی سالم، مشاهده بافت شناسی زخم موکوسی عمیقی را نشان می داد. گروه درمان شده با ژل رویال 200 افت اپی تلیوم سطحی را نشان دادند و بسیاری از سلول های اپی تلیال غده ای را پوست اندازی کرده بودند که به صورت شل در مجرای غده قرار داشتند. همچنین بسیاری از سلول های التهابی در بافت بینابینی قابل مشاهده بودند.  همچنین، گروه درمان شده با امپرازول نکروز موکوسی نشان داد. 

التهاب، تشکیل بافت دانه بندی و سازماندهی با رسوب کلاژن نیز مشاهده شد اما فقط در گروه هایی که با ژل رویال یا امپرازول تحت درمان قرار گرفتند و این تغییرات به طور قابل توجهی پایین تر از گروه کنترل بود. همچنین در روزهای 7، 10 و 15 تشکیل بافت دانه بندی، تراکم فیبرو بلاست ها و رسوب فیبر کلاژن در گروه های تحت درمان بیشتر از گروه شاهد بود. اپیته سازی ناحیه زخم مرکزی تقریباً در روز چهاردهم در گروه ژل  رویال تکمیل شد.