به گزارش عسلنا، به نقل از سیناپرس، مانوز در بسیاری از انواع میوه‌ها یافت می شود و به طور طبیعی در بدن انسان وجود دارد. مانوز فرآیند حیاتی به نام گلیکوزیلاسیون را انجام می دهد که ساختار پروتئین‌ها را تثبیت کرده و به آنها در تعامل با مولکول‌های دیگر کمک می کند.
تاکنون، کاربردهای پزشکی زیادی فراتر از بازگرداندن گلیکوزیلاسیون در افراد مبتلا به بیماری های نادری که این فرآیند دچار اختلال می شود، پیدا نشده است. مطالعات قبلی نشان داده اند که مانوز می تواند رشد برخی از انواع سرطان را کاهش دهد، اما مشخص نیست که چگونه این اتفاق می افتد. بنابراین برای مطالعه جدید، دانشمندان موسسه بین المللی سرطان اوزاکا شروع به بررسی این موضوع کردند.
هادسون فریز (Hudson Freeze) یکی از پژوهشگران این مطالعه گفت: بیش از یک قرن است که مشخص شده مانوز برای زنبورهای عسل کشنده است، زیرا آنها نمی توانند آن را مانند انسان پردازش کنند و این عامل به عنوان سندرم زنبور عسل شناخته می شود. ما می خواستیم ببینیم آیا رابطه ای بین سندرم زنبور عسل و خواص ضد سرطانی مانوز وجود دارد که می تواند منجر به رویکردی کاملاً جدید برای مبارزه با سرطان شود.
محققان با سلول های فیبروسارکوم انسانی، نوع نادری از سرطان بافت همبند، آزمایش انجام دادند. این سلول ها طوری مهندسی شدند که متابولیسم مانوز آنها به دقت کنترل شود و محققان دریافتند، اگر سلول ها فاقد آنزیمی باشند که مانوز را متابولیزه می کند، تکثیر آنها به سرعت کاهش یافته و آنها را به طور قابل توجهی در برابر شیمی درمانی آسیب‌پذیرتر می کند.
فریز در این باره می گوید: ما دریافتیم که ایجاد سندرم زنبور عسل در این سلول های سرطانی باعث می شود که آنها نتوانند بلوک‌های سازنده دی ان ای را سنتز کرده و به طور عادی تکثیر کنند. این موضوع به توضیح اثرات ضد سرطانی مانوز که ما در آزمایشگاه مشاهده کرده ایم کمک می کند.
به گزارش سیناپرس، این تیم تحقیقاتی معتقد است که استفاده از مانوز به عنوان یک درمان ثانویه در برابر سرطان باید عوارض جانبی کمی داشته باشد، زیرا در حال حاضر در سراسر بدن انسان رایج است. با این حال، هنوز به کار و مطالعات بیشتری نیاز است تا مشخص شود که کدام نوع سرطان می تواند بهترین عملکرد را داشته باشد.
شرح کامل این تحقیق و یافته های حاصل از آن در مجلهتخصصی eLife منتشر شده است.
