مقاله علمی: اثر ژل رویال بر سندروم روی تخمدان پلی کیستیک | قسمت دوم

تاثیر ژل رویال بر روی سندرم تخمدان پلی کیستیک موضوعی است که بسیاری از مجامع علمی بر آن تاکید دارند. علت نیز تحقیقات زیادی است که در سال های اخیر در این زمینه انجام شده است.

در قسمت اول مقاله علمی اثر ژل رویال بر سندروم تخمدان پلی کیستیک PCOS به روش آزمایش و برخی موارد از این دست اشاره شد. اگر قسمت اول این مقاله را مطالعه نکرده اید، حتما ابتدا از طریق لینک زیر به مطالعه آن بپردازید

مقاله علمی: اثر ژل رویال بر سندروم روی تخمدان پلی کیستیک | قسمت اول

در این قسمت و قسمت بعدی از مقاله به بحث پیرامون اثرات ژل رویال بر روی تخمدان پلی کیستیک اشاره می شود. موضوعاتی که هم برای محققان و هم برای بانوان می تواند مفید بوده و به آن ها برای استفاده از ژل رویال برای درمان مشکل تنبلی تخمدان و سندروم تخمدان پلی کیستیک کمک کند.

اثر ضد اندروژنی ژل رویال برای درمان PCOS

در این مطالعه، ترکیب و اثر ضد اندروژنی ژل رویال در یک مدل حیوانی PCOS  را تعیین کردیم. از تست غربال گری فیتوشیمیایی مان، دریافتیم که ژل رویال مورد استفاده در این مطالعه دارای فلاونویدها و فنول هایی بود که با مطالعه های دیگر انجام شده در کشورهای چین و اردن در مورد ژل رویال سازگار هستند.

آنالیز بیشتر با استفاده از LC–MS  نشان داد که ژل رویال دارای مواد مرکبی بود که خواص آنتی اکسیدان دارند. مثل مشتفات اسید کافئیک و خواص ضد تورمی از قبیل اسید سیاسیک.  تا جایی که می دانیم، این اولین مطالعه برای نشان دادن پروفایل LC–MS  از ژل رویال است.

در مطالعه تجربی مان، تی پروپیونات به موش های صحرایی تزریق شد تا تولید افزایش اندروژنی بکند، که یکی از خصوصیات PCOS است.  مقدار قابل ملاحظه بالاتر تستوسترون در گروه تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل القای موفق افزایش اندروژنی را نشان داد. این یافته با مطالعه های قبلی سازگار است که درباره میزان بالای تستوسترون در موش های صحرایی پس از القای تی پروپیونات، لتروزول و دیئدرواپیاندروسترون گزارش کرده اند.

مطالعه حیوانی دیگری در جنین مذکر بالغ اندروژنی شده قبل از تولد میزان بالای تستوسترون قابل ملاحظه در مقایسه با موش های گروه کنترل نشان داد. در مطالعه ای بالینی، بیماران PCOS میزان بالاتری از تستوسترون کلی در مقایسه با موش های مونث نرمال نشان دادند. از طرف دیگر، میزان تی به طور قابل ملاحظه ای در گروههای  تستوسترون + 200 ژل رویال و تستوسترون + 400 ژل رویال در مقایسه با گروه تستوسترون کمتر بود که با مطالعه دیگری سازگاری دارد.

این نکته می تواند پیشنهاد کند که ژل رویال  با میزان 200 و 400 میلی گرم/ کیلوگرم قادرست میزان تی در این مدل حیوانی PCOS را پایین ببرد. 

کاهش استرادیول (E2) به کمک ژل رویال

این مطالعه همچنین یک میزان به طور قابل ملاحظه بالاتری از استرادیول E2 در گروه تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل نشان داد که مشابه با مطالعه های دیگر است. برای مثال، افزایش قابل ملاحظه میزان  استرادیولهمچنین در  تخمدان موش PCOS پس از درمان با دئیدرواپیاندروسترون و در بیماران PCOS  در مقایسه با گروه کنترل یافت شد که می تواند کمکی به شرایط نامساعد برای رشد فولیکول ها باشد.

همچنین محتمل است که مقدار بالای استرادیول  به میزان بالای تستوسترون توام نسبت داده شود، به گونه ای که تبدیل به استرادیول  بشود. جالب است که مقدار استرادیول  به طور قابل ملاحظه در همه گروه های درمان شده با ژل رویال در مقایسه با گروه تستوسترون کمتر بود، با مطالعاتی سازگار است که از محصولات طبیعی دیگری مثل زهر زنبور درموش های صحرایی القا شده با والرات  استرادیول   و  از  Commiphora wightii در موش های صحرایی القا شده با  دئیدرواپیاندروسترون استفاده می کنند.

مقدار کم استرادیول  یافت شده در این مطالعه ممکن است بوسیله مقادیر کم تستوسترون توامان بوجود آمده باشد. به علاوه، تفاوت های غیرمعنادار در مقدارهای استرادیول  درمیان گروه های تستوسترون + 100 ژل رویال، تستوسترون + 200 ژل رویال و تستوسترون + 400 ژل رویال می توانند پیشنهاد کنند که اثر ژل رویال وابسته به مقدار مصرف نیست.

کاهش میزان هورمون لوتئینی (LH) کمکی برای مقابله با تخمدان پلی کیستیک

میزان هورمون لوتئینی یا LH در گروه تستوسترون تفاوت قابل ملاحظه با گروه کنترل نداشت، پیشنهاد کننده اینکه این مدل حیوانی PCOS  تاثیری بر میزان هورمون لوتئیتی نداشت. بهرحال، میزان هورمون لوتئیتی درمونث های  PCOS به طور قابل ملاحظه بالاتر از مونث های نرمال است و این مورد در حدود 60 % از مونث های با  PCOS رخ می دهد.  

میزان بالا رفته هورمون لوتئیتی منتهی بر تولید بالای اندروژن توسط سلول های تخمدان ها می شود. بنابراین، میزان نرمال هورمون لوتئیتی  در گروه تستوسترون می تواند پیشنهاد کندکه میزان بالا رفته تی قابل نسبت دادن به میزان هورمون لوتئیتی  نیست اما می تواند به علت سنتز زیاد تی باشد که باید بیشتر مطالعه شود.

به هر حال، میزان هورمون لوتئیتی به طور قابل ملاحظه در گروه تستوسترون + 200 ژل رویال در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود که توافقی با مطالعه قبلی دارد که درآن استعمال میوایوزیتول، یک حساس کننده به انسولین، در بیماران PCOS باعث کاهش میزان هورمون لوتئیتی و نسبت هورمون لوتئیتی به هورمون محرکه فولیکولی شده و چرخه پریود را بهبود داد.

برعکس، در مطالعه دیگری، میزان هورمون لوتئیتی LH به طور قابل ملاحظه در گروه مذکرهای عقیم درمان شده با ژل رویال بالا رفت. به علاوه، در مطالعه ای از موش های مذکر، مکمل اوفلوگزاسین توام با ژل رویال منجر به مقدار بالارفته هورمون لوتئیتی شد. از این رو، مقدار کم هورمون لوتئیتی در موش های درمان شده با ژل رویال این مدل حیوانی مطالعه کنونی ممکن است پیشنهاد کننده یک میزان ترشح کم هورمون لوتئیتی  توسط هیپوفیز پیشین باشد که باید بیشتر مطالعه شود. 

بررسی هورمون محرکه فولیکولی یا FSH

میزان هورمون محرکه فولیکولی FSH در گروه تستوسترون که به طور قابل ملاحظه کمتر از گروه کنترل مشابه به مطالعه های دیگری است که در آنها میزان سرم هورمون محرکه فولیکولی در موش های مونث استریل شده با اندروژن درمقایسه با موش های نرمال کم بود.

میزان کم هورمون محرکه فولیکولی در گروه تستوسترون می تواند به علت میزان زیاد استرادیول توامش باشد که می تواند منتهی بر ترشح کم هورمون محرکه فولیکولی  وسط هیپوفیز پیشین بشود. به هرحال، هورمون محرکه فولیکولی به طور قابل ملاحظه بالاتر در گروه تستوسترون + 200 ژل رویال در مقایسه با گروه تستوسترون بود که می توان آن را به میزان کم استرادیول توامش نسبت داد.

بررسی چرخه استروس

گروه تستوسترون دارای درصد قابل ملاحظه کمتری از چرخه استروس منظم در مقایسه با گروه کنترل بود، که پیشنهاد کننده القای موفق اندروژن زیاد است که یک چرخه استروس نامنظم بوجود آورد. این مورد منطبق با مطالعات دیگری است که تستوسترون در دوره قبل تولید و در موش های مونث نابالغ مصرف کردند و منجر به چرخه استروس نامنظم شد.

چرخه استروس نامنظم به علت تی بالای قابل ملاحظه، استرادیول بالا، و مقادیر کم هورمون محرکه فولیکولی پیشنهاد می شود که در گروه تستوسترون یافت می شوند. این مورد بوسیله مطالعه دیگری حمایت می شود که در آن چرخه استروس نامنظم در موش های ترنس ژنیک اندروژنی شده تغییری در کارکرد محور غده ای هیپوتالاموس – هیپوفیز نشان دادند.

دیگر یافته ها در مورد اثرات ژل رویال بر PCOS

در هر صورت، در گروه تستوسترون + 200 ژل رویال درصد چرخه استروس نامنظم به طور قابل ملاحظه بیشتر از  گروه تستوسترون بود که با مطالعه های دیگر سازگاری دارد.  چرخه استروس بهبود یافته در گروه تستوسترون + 200 ژل رویال را می شد بوسیله مقادیر تستوسترون، استرادیول، هورمون لوتئیتی و هورمون محرکه فولیکولی توضیح داد.

به علاوه، این یافته می تواند نشان دهد که مصرف ژل رویال دارای قابلیت تنظیم کردن فعالیت استروژنی است که می تواند کارکرد تولید مثلی معیوب در بیماران  PCOS را کاهش دهد. به علاوه، خصوصیت استروژنی را می توان به حضور HAD-10 و HDAA در ژل رویال نسبت داد،که گزارش شده دارای فعالیت استروژنی است.